Er bestaan belangrijke redenen waarom menselijke ontwerpers weloverwogen proberen om producten te maken die grote overeenkomst bezitten.
Producten zijn bijvoorbeeld voor gebruikers makkelijker te begrijpen en te onderhouden als ze standaard kenmerken bezitten. Overeenkomst tussen producten is in technologisch ontwerp zo gewoon dat er een apart vak bestaat met de naam standaardisatie en modulering.

De wielen van auto's vormen een voorbeeld van buitengewoon grote overeenkomst in de technologie. Autofabrikanten ontwerpen welbewust buitengewoon sterk overeenkomende constructies om wielen aan auto's te bevestigen. Het ontwerp van de bevestiging van de wielen van de meeste auto's is met draadstaven en moeren. Dit standaard kenmerk betekent dat autogebruikers precies weten wat zij moeten doen als een wiel verwisseld moet worden.
De sterke overeenkomst in de bevestiging van wielen is niet toevallig ontstaan maar wijst op een intelligent ontwerp.

Tussen levende wezens kan men ook een dergelijke overeenkomst waarnemen.
Het oog is een voorbeeld van een kenmerk dat sterke overeenkomsten kent bij zoogdieren, vogels, vissen en de mens.
Die grote overeenkomst in de natuur is evenals de grote overeenkomst in door mensen gemaakte apparaten bewijs voor intelligent ontwerp.

Als schepselen zich door evolutie hadden ontwikkeld, dan zou er alleen in schepselen van hetzelfde type een grote overeenkomst verwacht mogen worden. Er is bijvoorbeeld binnen de stamboom van levende wezens zo'n grote afstand tussen de takken van een mens, een kikker en een insect, dat het onvoorstelbaar zou zijn om hiertussen een hoge mate van overeenkomst te verwachten als ze zichzelf zouden hebben ontwikkeld.

Evolutie zou beperkt zijn in de mate waarin zij overeenkomst in kenmerken zou kunnen voortbrengen.
In tegenstelling tot het evolutieproces is een intelligente ontwerper niet begrensd in de mate waarin hij overeenkomst kan voortbrengen.

Uit: Ontwikkeling of ontwerp; dr.S.Burgess;
Uitg.Medema ISBN 9063534175

Over de auteur
Dr. Stuart Burgess heeft zijn graden als BSc en PhD in Mechanical Engineering behaald in Brunel University, resp. in 1985 and 1989. Vervolgens werkte hij in de offshore olie-industrie, en vijf jaar lang voor British Aerospace (1989-1993). Van 1993 tot 1997 was dr. Burgess Assistant Director van het Engineering Design Centre aan de universiteit van Cambridge. Sinds 1997 is hij verbonden aan het Mechanical Engineering Department van de universiteit van Bristol, en sinds 2001als Reader in die afdeling.